طی قانون ثبت علایم و اختراعات در ایران که مصوب تاریخ ۱/۴/۱۳۱۰ می باشد،
تعریفی از حق اختراع نشده است، ولی اختراع را تعریف کرده اند.
مطابق با جز الف بند ۲ ماده یک لایحه ی فوق اختراع به معنی فکر یک مخترع می باشد
که راه حل های عملی در زمینه ی فناوری برای یک مسئله خاص عرضه می کنند.
مخترع باید اختراع خود را ثبت کند در غیر این صورت قانون نمی تواند از آن حمایت کند.
مراحل ثبت اختراع
در ابتدا جهت ثبت اختراع تشریفات شکلی و ماهوی خاصی را می طلبد.
که بایستی از طرف متقاضی ثبت اختراع و همچنین اداره ثبت اختراع رعایت شود.
شرایط ثبت اختراع که به دو شاخه ی شرایط شکلی و شرایط ماهوی تقسیم بندی می شود.
نوع تنظیم تقاضانامه ثبت اختراع، افشا و همچنین توصیف اختراع
در تقاضانامه و… از شرایط شکلی ثبت اختراع به حساب می آید.
و همین طور شرایط ماهوی به شکل زیر است:
۱. اختراع بایستی ابداعی باشد.
۲. اختراع باید کاربرد صنعتی داشته باشد.