الزام به انجام تعهد

 

تعهد در لغت به معنی به عهده گرفتن و پیمان بستن است و این مفهوم  در حقوق در دو معنی عام و خاص استعمال می شود.

معنی عام تعهد معادل عهده و تکلیف و حقوق دینی است و معنی خاص آن رابطه حقوقی میان دو شخص است که به واسطه آن متعهد له حق دارد متعهد را به پرداخت مبلغی پول یا انتقال مال  یا انجام یا ترک فعل و … الزام نماید.

الزام به انجام تعهد از حقوقی است که به موجب ماده ۲۲۰ قانون مدنی مقرر گردیده است زیرا طبق این ماده عقود نه تنها متعاملین را به اجرای موارد مصرحه در آن ملزم میکند بلکه می تواند تعهدات قانونی و عرفی گوناگونی هم که از این عقود ناشی می گردد را به عهده آنها بگذارد.

مبنای تعهدات ممکن است قرارداد یا قانون یا عرف باشد.

دعوای الزام به انجام تعهد بسته به موضوع آن ممکن است مالی یا غیرمالی باشد مثلا الزام به تعمیر غیرمالی و الزام به پرداخت وجه نقد مالی است.

برای طرح دعوای الزام به انجام تعهد باید مدارکی که دال بر ایجاد منشاء تعهد باشد و عدم انجام تعهد توسط متعهد که این امر یا به صورت اقرار متعهد به عدم انجام تکلیف مربوطه احراز می گردد  یا توسط ادله دیگر که در صورت اثبات این موضوع حکم به الزام وی صادر خواهد شد.