کلاهبرداری

کلاهبرداری

کلاهبرداری عبارت است از وادار کردن دیگری بر تسلیم اموال اعم از منقول

و غیر منقول به واسطه حیله وتقلبی کلاهبرداریکه توسط فاعل انجام می گیرد

و مجنی علیه تحت تاثیر آن قرار می گیرد و تعریف قانونگذار از کلاهبرداری عبارت است

از توسل به وسایل متقلبانه و بردن مال غیر وجه افتراق کلاهبرداری و سرقت در این است

که بردن اموال منقول یا غیرمنقول در جرم کلاهبرداری با رضایت مالک است

ولی در سرقت بردن اموال بدون رضایت مالک است.

کلاهبرداری در قانون دارای عناصری است :

عنصرمادی : توسل به وسایل متقلبانه و بردن مال غیر

عنصر معنوی : جرم کلاهبرداری از جرائم عمدی است و لذا نیازمند علم و قصد است.

متعلق علم این است که اولاً بدانیم موضوع مالیت دارد دوماً بدانیم که مال متعلق به غیر است.

لذا علم به متقلبانه بودن وسیله و قصد اضرار به غیر تشکیل دهنده این عنصر هستند.

عنصر قانونی :

بر اساس ماده ۱ قانون تشدید مجازات مرتکبین ارتشاء و اختلاس وکلاهبرداری مرتکب این جرم

به رد اصل مال به صاحبش ، جزای نقدی معادل مالی که اخذ نموده و به حبس از ا تا ۷ سال حبس محکوم خواهد شد .

حال چنانچه مرتکب کارمند دولت باشد مشمول ماده ۳ قانون تشدید مجازات مرتکبین ارتشاء ، اختلاس و کلاهبرداری خواهد بود.

*صرف دروغگویی کافی برای کلاهبرداری نخواهد بود .

*این جرم  جزء جرائمی است که شروع به آن نیز جرم مستقل شناخته می شود

و این مسئله در قسمت اخیر ماده ۶۴۱ قانون مجازات بیان گردیده و تعریف قانونی آن عبارت است

از توسل به وسایل متقلبانه برای بردن مال غیر مثالی که می توان به آن اشاره کرد :

اینکه شخصی از وسیله متقلبانه کارت نیروی انتظامی استفاده می کند ولی در حین اجرای عملیات دستگیر می شود

و جعلی بودن کارت محرز میشود، در این صوت هرچند شرط بردن مال و اضرار به دیگران تحقق پیدا نکرده است

اما عمل شخص از دیدگاه قانون جرم است و مجازات مستقلی دارد.

خصوصیات جرم کلاهبرداری

۱-این جرم با فعل مثبت تحقق می یابد.

۲-این جرم یک جرم آنی است یعنی با تسلیم مال مورد نظر کلاهبردار تحقق پیدا می کند.